Στις Βάκχες του Ευριπίδη διαβάζουμε:
στ. 260 κ.ε.:
«..............Τις γυναίκες,
σαν θα τις πιάσει το κρασί στο χαροκόπι,
λογικό πια δεν έχουνε από το μεθύσι».
Στην Ηλέκτρα του Ευριπίδη διαβάζουμε:
στ. 343 κ.ε.
«.......μια γυναίκα
με παλικάρια είναι ντροπή να συντυχαίνει».
στ. 932 κ.ε.:
«...Αν κ’ είναι αυτό ντροπή, να κυβερνά
το σπίτι μια γυναίκα κι όχι ο άντρας της».
Στ. 1035: «λιγόμυαλες είναι οι γυναίκες, δεν τ’ αρνιέμαι».
Στ. 1052 κ.ε.:
«Γιατί στον άντρα της μια φρόνιμη γυναίκα
πρέπει όλα να τα συγχωρνά˙ κι όποια, όσα λέω
δεν της αρέσουν, τιποτένια τη λογιάζω».
Στ. 1072 κ.ε.:
«Όποια γυναίκα λείπει ο άντρας της κι εκείνη
στολίζεται, σαν πρόστυχη αυτήν ξέγραψέ την.
Γιατί αν δεν έχει πονηρό σκοπό στο νου της,
τι θέλει ομορφοπρόσωπη έξω να φαντάζει;»
Στις Τρωάδες, του Ευριπίδη, διαβάζουμε:
στ. 1031 κ.ε.
«σ’ όλες τις γυναίκες νόμο βάλε,
όποια τον άντρα της προδίδει να πεθαίνει».
Στην Ιφιγένεια την εν Αυλίδι διαβάζουμε:
στ.1394: «κάλιο να ζει ένας άντρας, παρά μύριες γυναίκες».
Στην Ιφιγένεια την εν Ταύροις, του Ευριπίδη, διαβάζουμε:
στ. 1055 κ.ε.
«Όταν χαθεί ένας άντρας μακριά από το σπίτι
αποζητιέται πιο πολύ από ό,τι μια γυναίκα».
Στ. 1032 «στα ξεγελάσματα πρώτες είναι οι γυναίκες».
Στ. 1298 «κοιτάτε, τι άτιμο που είναι το γυναικείο φύλο».
Στον Ιππόλυτο, του Ευριπίδη, διαβάζουμε
στ. 406 κ.ε.:
«γνώριζα καλά πως είμαι
γυναίκα, πλάσμα μισητό».
Στ. 616 κ.ε.:
«Ω Δία, γιατί έβαλες να ζουν στο φως του ήλιου
γυναίκες, πλανερό κακό για τους ανθρώπους;
Κι αν ήθελεςτ’ ανθρώπινο να σπείρεις γένος,
δεν έπρεπε απ’ τις γυναίκες να γεννιέται».
Στ. 664 κ.ε.:
«Να αφανιστείτε. Και ποτέ δε θα χορτάσω
για τις γυναίκες μίσος να ‘χω».
Στ. 1252:
«Ούτε κι αν κρεμαστεί των γυναικών το γένος όλο».
Στον Ορέστη του Ευριπίδη διαβάζουμε:
στ. 108:
«Κακό μέσα στον όχλο μια παρθένα».
Στ. 552 κ.ε.:
«Μ’ έχει ο γονιός φυτέψει
κι η κόρη σου με γέννησε, το σπέρμα
καθώς η γη παίροντας από κάποιον˙
χωρίς πατέρα τέκνο δε γίνεται».
Στ. 605 κ.ε.
«Στις συμφορές πάντα οι γυναίκες κάνουν
τους άντρες πιο πολύ δυστυχισμένους»
Στ. 718 κ.ε.:
«Ω, εσύ που τίποτα άλλο δε γνωρίζεις
παρά να πολεμάς για μια γυναίκα,
ανίκανε τους φίλους να συντρέχεις».
Στ. 1590:
«Άτιμες να σκοτώνω δε θα πάψω».
Στις Φοίνισσες του Ευριπίδη διαβάζουμε:
στ. 198 κ.ε.:
«Είναι κακόγλωσση η γυναικεία φύτρα
κι αν βρούν μικρή αφορμή για λόγια, τότε
λένε και πιο πολλά˙ χαρά τους δίνει
η μια την άλλη να κουτσομπολεύει».
Στον Ίωνα του Ευριπίδη διαβάζουμε:
στ. 616 κ.ε.:
«Πόσες σφαγές δε βρήκαν και φαρμάκια
θανατερά οι γυναίκες για τους άντρες!».
Ίσως ο Ευριπίδης δεν ήταν μισογύνης. Στην περίπτωση αυτή οι μισογυνικές απόψεις είναι, ολοφάνερα, οι απόψεις των Ειδωλολατρών της εποχής του˙ η (ελεεινή) άποψη της κοινής γνώμης, του μέσου Πολυθεϊστή, για την γυναίκα (ακόμα χειρότερα για τον Πολυθεϊσμό και το τάχα «ελεύθερο πνεύμα» που εκπροσωπεί). Πολλοί ανακηρύσσουν τον εθνικό ποιητή Παλλαδά σύμβολο του «ελεύθερου πνεύματος κατά του Χριστιανισμού», ενώ όταν ακούν για τον απίστευτο μισογυνισμό του, μειδιούν σεμνά και σιγομουρμουρίζουν κάτι σαν «ουδέν σχόλιον» και ξαναρχίζουν τη δοξολογία του Παλλαδά. Ας δούμε, τι μισογύνης ήταν ο πτωχός πλην τίμιος αντιχριστιανός Παλλαδάς:
«Οργή του Δία η Γυναίκα, δώρο αντί για τη φωτιά/ άχαρο αντίδοτο που σβήνει κάθε φλόγα./ Τον άντρα μαραζώνει καθώς τον σιγοψήνει στις φροντίδες/ και πριν την ώρα τους γεράματα φέρνει στη νιότη» (ΠΑ, IX, 165).
«Κακή και σφαλερή έδειξε ο Όμηρος κάθε γυναίκα/ πόρνη ή φρόνιμη, κι οι δυο καταστροφή» (ΠΑ, IX, 166).
«Απ’ τη γυναίκα τίποτα χειρότερο, κι απ’ την καλή» (ΠΑ, XI, 286).
«Κάθε γυναίκα είναι χολή˙ δυο στιγμές καλές χαρίζει:/τη μια στον νυφικό θάλαμο, και την άλλη στον θάνατό της» (ΠΑ, XI 381). Αυτός είναι ο πολιτισμός, για του οποίου τον χαμό θρηνεί ο Παλλαδάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου